Ο Lorca, που τόσο πολύ καταπιάστηκε μαζί του, τελευταία, ο ποιητής της Αναζήτησης (οι ελληνικές μεταφορές του δε με ικανοποίησαν καθόλου) δεν τον παρέσυρε σε φλύαρες εξωτερικές μεταγραφές χρωμάτων, (τοπίων και γραφικών λαογραφικών εθίμων ή ήχων λαϊκών και δημοτικών τραγουδιών) όπως συνέβηκε μ’ όλους τους αθηναίους συναδέλφους του, που εθέλχθησαν από τον ισπανό Ποιητή. Και τούτο είναι κάτι, που πρέπει να του το αναγνωρίσω από την αρχή […]
Τα πρώτα ποιήματα αυτά του Κύρου, τα βλέπω και τα δέχομαι, όπως ακριβώς μου προσφέρονται, σαν αναζήτηση, σαν προσανατολισμός […]. Λυπούμαι που ο χώρος δεν μου επιτρέπει να παραθέσω ένα από τα τρία του Τρίγλυφου - τα καλύτερα ίσως τα πιο ανθρώπινα, που έγραφε έλληνας ποιητής από όσα του ενέπνευσε η κατοχική ζωή.
Άρης Δικταίος, Ποιητής, μεταφραστής, Ο Αιώνας μας, Απρίλιος 1949
Στην ποίηση του κ. Κύρου βρίσκομε τον καθημερινό άνθρωπο, κάτι περισσότερο: το σημερινό. Είναι μια συνθήκη που μπορεί να χρεώνεται ως αντιποιητική, αλλά αυτή ακριβώς μας έδωσε τα κυριότερα ονόματα της τελευταίας ποιητικής αντίληψης. Ο κίνδυνος καραδοκεί στην εφαρμογή της στον τρόπο της απόρριψης του φθαρτού ανθρώπινου στοιχείου ώστε να αποδοθεί η καίρια δραματική του υπόσταση. Και ο Κ. Κύρου στο καλύτερο μέρος της εργασίας του, λύνει ορθά το πρόβλημα.
Αλέξανδρος Αργυρίου, Κριτικός λογοτεχνίας, Περιοδ. ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Μάιος-Ιούνιος 1949, Νο 5-6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου