εδώ
Με αφορμή την έκθεση φωτογραφιών του ποιητή Κλείτου Κύρου
(1921-2006), ο οποίος παράλληλα με την ποίηση και τη λογοτεχνία
αγάπησε πολύ και την φωτογραφία, στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΜΙΕΤ
Θεσσαλονίκης, η σύζυγός του Φιλιώ Κύρου μιλά στην Αναστασία Γρηγοριάδου
και το περιοδικό CITY γι' αυτήν και για την κοινή πορεία πενήντα χρόνων
ζωής.
Από τα δεκαπέντε ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία ο Κλείτος Κύρου;
Ναι, όπως αναφέρει και ο κ. Κουμαρίδης στο λεύκωμα της έκθεσης, ο πατέρας του Κλείτου, ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος, είχε φέρει φωτογραφικές μηχανές από την Αμερική. Τότε ξεκίνησε, στα δεκαπέντε, με τις δύο φωτογραφίες, του Ζαχαριάδη και της απεργίας του το 1936. Μετά φυσικά πήρε μια δική του μηχανή. Εγώ τον Κλείτο από τη στιγμή που τον γνώρισα, το ’56-’57 τον θυμάμαι όταν βγαίναμε έξω, στις εκδρομές μας, στα ταξίδια μας να έχει τρεις μηχανές. Μία ασπρόμαυρη, μία έγχρωμη και μία για διαφάνειες.
Αυτές οι φωτογραφίες του έχουν και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον…
Και δεν τις συμπεριέλαβαν όλες σε αυτήν την έκθεση, θα γίνει άλλη μία έκθεση και στην Αθήνα η οποία ενδέχεται να περιλαμβάνει περισσότερο φωτογραφικό υλικό. Ο Κλείτος έχει στο αρχείο του φωτογραφίες από τη Γερμανική Κατοχή . Μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, μία φωτογραφία του με το βηματισμός χήνας του Γερμανού έγινε αργότερα, και γραμματόσημο, χωρίς όμως αναφορά στον Κλείτο ως τον φωτογράφο.
Δεν ήταν ριψοκίνδυνο να τραβήξει αυτές τις φωτογραφίες;
Πώς δεν ήταν! Ήθελε όμως να υπάρχουν κι ας ήταν ριψοκίνδυνο. Ας πούμε η φωτογράφιση κατά την κατάθεση στεφάνου στου Βότση, που πήγαν όλοι οι φοιτητές, ήταν παρακινδυνευμένη. Όπως αναφέρεται και στο λεύκωμα της έκθεσης και στις «Οπισθοδρομήσεις» του Κλείτου, ο καθηγητής Θεοδωρίδης με την κόρη του κρέμασαν την Ελληνική σημαία από το μπαλκόνι τους και από κει και ύστερα άρχισε το κυνηγητό από τους Γερμανούς με αληθινά πυρά μέσα από τη Στρατηγού Καλλάρη και άλλους δρόμους εκείνης της περιοχής.
Τύπωνε μόνος τις φωτογραφίες του; Όχι. Αυτό ήταν το παράπονό του. Ποτέ δεν είχαμε τη δυνατότητα και την οικονομική και του χώρου, γι’ αυτό και έδινε στον Μουσικίδη στην οδό Ιπποδρομίου, σε έναν επί της Εθνικής Αμύνης δεξιά και στον Λυκίδη. Σε αυτούς τους τρεις αποκλειστικά εμφάνιζε και τύπωνε το υλικό του ο Κλείτος.
Ποια πλευρά του Κλείτου Κύρου βλέπουμε στα κολάζ του;
Τη φαντασία του.
Πότε ασχολήθηκε με αυτά;
Από το ’66-‘67 μέχρι το ’70, σχεδόν. Μετά που γεννήθηκαν τα παιδιά, ψαλίδια, κόλες και μαχαίρια εξαφανίστηκαν γιατί άρχισαν να κυκλοφορούν σε όλο το σπίτι και υπήρχε φόβος. Η από κοινού έκθεση κολλάζ του Κλείτου με τον Μανώλη (Αναγνωστάκη) στη Γκαλερί ΖήταΜι το 1972 του είχε δώσει μεγάλη χαρά.
Η έγχρωμη φωτογραφία του άρεσε;
Βέβαια, και οι διαφάνειες, πάρα πολύ.
Η φωτογραφία στο εξώφυλλο του λευκώματος της έκθεσης τι πιστεύετε ότι εκφράζει από τη φωτογραφική ματιά του; Το χιούμορ του. Ήμαστε το 1958, στη Θάσο. Σηκωθήκαμε ένα πρωί, παίρνει το σεντόνι και το καπέλο, καδράρισε, έβαλε στο σωστό σημείο τη μηχανή και μου λέει «τράβηξε». Και οι ντόπιοι μου λέγαν «Ο κύριος;» «Είναι» λέω εγώ, «από καιρό φευγάτος». Νόμιζαν τρελός είναι που μπαίνει στη θάλασσα με το σεντόνι και το καπέλο.
Τι του άρεσε να φωτογραφίζει;
Τα πάντα. Η ανάγκη του Κλείτου να εκφραστεί δεν μπορούσε να περιοριστεί μόνο στα νοήματα, στις λέξεις της ποίησής του. Χρειαζόταν και τα νοήματα και τις λέξεις των εικόνων.
Και μοιραστήκατε μια κοινή συζυγική ζωή πενήντα χρόνων. Ήταν μια κοινή πορεία ζωής 50 χρόνων με αγάπη, ήθος, ύφος, αξιοπρέπεια και ευγένεια.
info:
«Ψήγματα μνήμης. Φωτογραφίες 1936-2000» από το αρχείο του Κλείτου Κύρου
Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης
«Κολάζ του Κλείτου Κύρου»
Βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ
|
||||||||||||
Από τα δεκαπέντε ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία ο Κλείτος Κύρου;
Ναι, όπως αναφέρει και ο κ. Κουμαρίδης στο λεύκωμα της έκθεσης, ο πατέρας του Κλείτου, ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος, είχε φέρει φωτογραφικές μηχανές από την Αμερική. Τότε ξεκίνησε, στα δεκαπέντε, με τις δύο φωτογραφίες, του Ζαχαριάδη και της απεργίας του το 1936. Μετά φυσικά πήρε μια δική του μηχανή. Εγώ τον Κλείτο από τη στιγμή που τον γνώρισα, το ’56-’57 τον θυμάμαι όταν βγαίναμε έξω, στις εκδρομές μας, στα ταξίδια μας να έχει τρεις μηχανές. Μία ασπρόμαυρη, μία έγχρωμη και μία για διαφάνειες.
Αυτές οι φωτογραφίες του έχουν και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον…
Και δεν τις συμπεριέλαβαν όλες σε αυτήν την έκθεση, θα γίνει άλλη μία έκθεση και στην Αθήνα η οποία ενδέχεται να περιλαμβάνει περισσότερο φωτογραφικό υλικό. Ο Κλείτος έχει στο αρχείο του φωτογραφίες από τη Γερμανική Κατοχή . Μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, μία φωτογραφία του με το βηματισμός χήνας του Γερμανού έγινε αργότερα, και γραμματόσημο, χωρίς όμως αναφορά στον Κλείτο ως τον φωτογράφο.
Δεν ήταν ριψοκίνδυνο να τραβήξει αυτές τις φωτογραφίες;
Πώς δεν ήταν! Ήθελε όμως να υπάρχουν κι ας ήταν ριψοκίνδυνο. Ας πούμε η φωτογράφιση κατά την κατάθεση στεφάνου στου Βότση, που πήγαν όλοι οι φοιτητές, ήταν παρακινδυνευμένη. Όπως αναφέρεται και στο λεύκωμα της έκθεσης και στις «Οπισθοδρομήσεις» του Κλείτου, ο καθηγητής Θεοδωρίδης με την κόρη του κρέμασαν την Ελληνική σημαία από το μπαλκόνι τους και από κει και ύστερα άρχισε το κυνηγητό από τους Γερμανούς με αληθινά πυρά μέσα από τη Στρατηγού Καλλάρη και άλλους δρόμους εκείνης της περιοχής.
Τύπωνε μόνος τις φωτογραφίες του; Όχι. Αυτό ήταν το παράπονό του. Ποτέ δεν είχαμε τη δυνατότητα και την οικονομική και του χώρου, γι’ αυτό και έδινε στον Μουσικίδη στην οδό Ιπποδρομίου, σε έναν επί της Εθνικής Αμύνης δεξιά και στον Λυκίδη. Σε αυτούς τους τρεις αποκλειστικά εμφάνιζε και τύπωνε το υλικό του ο Κλείτος.
Ποια πλευρά του Κλείτου Κύρου βλέπουμε στα κολάζ του;
Τη φαντασία του.
Πότε ασχολήθηκε με αυτά;
Από το ’66-‘67 μέχρι το ’70, σχεδόν. Μετά που γεννήθηκαν τα παιδιά, ψαλίδια, κόλες και μαχαίρια εξαφανίστηκαν γιατί άρχισαν να κυκλοφορούν σε όλο το σπίτι και υπήρχε φόβος. Η από κοινού έκθεση κολλάζ του Κλείτου με τον Μανώλη (Αναγνωστάκη) στη Γκαλερί ΖήταΜι το 1972 του είχε δώσει μεγάλη χαρά.
Η έγχρωμη φωτογραφία του άρεσε;
Βέβαια, και οι διαφάνειες, πάρα πολύ.
Η φωτογραφία στο εξώφυλλο του λευκώματος της έκθεσης τι πιστεύετε ότι εκφράζει από τη φωτογραφική ματιά του; Το χιούμορ του. Ήμαστε το 1958, στη Θάσο. Σηκωθήκαμε ένα πρωί, παίρνει το σεντόνι και το καπέλο, καδράρισε, έβαλε στο σωστό σημείο τη μηχανή και μου λέει «τράβηξε». Και οι ντόπιοι μου λέγαν «Ο κύριος;» «Είναι» λέω εγώ, «από καιρό φευγάτος». Νόμιζαν τρελός είναι που μπαίνει στη θάλασσα με το σεντόνι και το καπέλο.
Τι του άρεσε να φωτογραφίζει;
Τα πάντα. Η ανάγκη του Κλείτου να εκφραστεί δεν μπορούσε να περιοριστεί μόνο στα νοήματα, στις λέξεις της ποίησής του. Χρειαζόταν και τα νοήματα και τις λέξεις των εικόνων.
Και μοιραστήκατε μια κοινή συζυγική ζωή πενήντα χρόνων. Ήταν μια κοινή πορεία ζωής 50 χρόνων με αγάπη, ήθος, ύφος, αξιοπρέπεια και ευγένεια.
info:
«Ψήγματα μνήμης. Φωτογραφίες 1936-2000» από το αρχείο του Κλείτου Κύρου
Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης
«Κολάζ του Κλείτου Κύρου»
Βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου