[..] Η «νύχτα» είναι το σύμβολο, που κυριαρχεί στην ποίηση του Κ. Κύρου. Κραυγές της νύχτας είναι, άλλωστε, και ο τίτλος του πρώτου και ουσιαστικότερου, νομίζω, μέρους του βιβλίου. Φυγή από το πραγματικό και το αισθητό, καταφυγή στο όνειρο και τη μνήμη, τη μοναξιά και τη ενδοσκόπηση, που θα δώσουν στα πράγματα τις ουσιαστικές τους διαστάσεις και θα αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο της Μοίρας και της ζωής, διαλύοντας τις ψευδαισθήσεις, κι ακόμη ο ύπνος, που «κατάντησε ένα θαύμα», είναι ό,τι προσφέρει στον ποιητή η νύχτα για να τον κρατάει τόσο δεμένο μαζί της…
Στο δεύτερο μέρος τη Απολογίας που φέρνει τον τίτλο Κλειδάριθμοι, η ποίηση του Κ. Κύρου χωρίς να απομακρύνεται από το γνωστό μας ψυχολογικό της κλίμα αναζητεί άλλους τρόπους εκφράσεως. Δεν είναι ο απ’ ευθείας εξομολογητικός τόνος, που την χαρακτηρίζει, αλλά κάποια απόπειρα «αντικειμενικοποιήσεως», προσπάθεια οι εμπειρίες του ποιητή να αποκρυσταλλωθούν σ’ ένα είδος ιδιόμορφων «πορτραίτων», που κάποτε θυμίζουν Καβάφη.
Βάσος Βαρίκας, Κριτικός λογοτεχνίας, Περιοδ. Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ, 2-6, 1990, Νο 15-16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου