εδώ
Σημείωση: Η επιλογή έγινε από διαφορετικές συγγραφικές φάσεις του ποιητή, ώστε να υπάρχει με όσο το δυνατό μεγαλύτερο δείγμα σε τέσσερα ποιήματα. Αν και στα έμμετρα δεν φαίνεται να είναι τόσο τεχνικός το παρακάτω είναι από τα καλά του. Όσο περνούσαν τα χρόνια η ποίησή του γινόταν πιο εσωστρεφής και πιο αφαιρετική με τον πρωθύστερο λόγο να είναι το αποκορύφωμα.
Σημείωση: Η επιλογή έγινε από διαφορετικές συγγραφικές φάσεις του ποιητή, ώστε να υπάρχει με όσο το δυνατό μεγαλύτερο δείγμα σε τέσσερα ποιήματα. Αν και στα έμμετρα δεν φαίνεται να είναι τόσο τεχνικός το παρακάτω είναι από τα καλά του. Όσο περνούσαν τα χρόνια η ποίησή του γινόταν πιο εσωστρεφής και πιο αφαιρετική με τον πρωθύστερο λόγο να είναι το αποκορύφωμα.
Από το βιβλίο Κλείτος Κύρου «Εν όλω» συγκομιδή 1943-1997
Εκδόσεις Άγρα Δεκέμβριος 2006
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ
Η ώριμη στιγμή του χωρισμού
Μας πρόφτασε βιαστικά
Φορέσαμε κι οι δύο από ένα χαμόγελο
Ελέγχαμε τις χειρονομίες μας
Και ξεφυλλίζαμε
Τις μέρες που θα ’ρθουν
Βέβαια
Ήταν άσχημο να το συλλογιστώ
Πώς τα χέρια μου
Δεν θα τύλιγαν πια
Τις γραμμές του κορμιού της.
Άνοιξε την τσάντα
Και μου επέστρεψε δυο βιβλία
Ένα κίτρινο πουκάμισο
Και μιαν αλυσίδα
- Λοιπόν
Τώρα δεν έχω πια τίποτα δικό σου
Και ‘σύ νομίζω δεν έχεις τίποτα δικό μου
Δεν απάντησα
Μου έσφιξε τα χέρια
Κι απομακρύνθηκε
Δες έχεις πια τίποτε δικό μου
Κι όμως
Τη θύμησή της
Τη δίπλωσα προσεχτικά
Και την κρατώ ακόμα.
Από τη συλλογή «ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ-αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής» 1949
Τα ποιήματα της εν λόγω συλλογής γράφτηκαν στο διάστημα μεταξύ 1942-1946. Το βιβλίο τυπώθηκε στις Σέρρες τον Μάρτη του 1949 (σε 150 αντίτυπα) στο τυπογραφείο του Θανάση Γραικόπουλου και κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Η βινιέτα του εξωφύλλου ανήκει στην χαράκτρια Barbara Hepworth. Η προμετωπίδα του βιβλίου είναι ένα απόσπασμα από το δεύτερο άτιτλο ποίημα του Μανόλλη Αναγνωστάκη που περιλαμβάνεται στη συλλογή του «Εποχές 3».
ΩΡΑ ΒΟΥΒΗ
Στάχτη στα πόδια, στάχτη στα μαλλιά
Και της Ραχήλ αντιλαλούν οι θρήνοι
Μαύρες χλαμύδες φόρεσαν οι κρίνοι
Κι ατέλειωτα ανεβαίνουμε σκαλιά.
Μας δολοφόνησαν τις Εποχές
Και τις κρεμάσαν σ’ ένα κυπαρίσσι.
Τη θλίψη μας ποιος θα την ιστορήσει,
Που να γυρνούν οι πρώτες μας ιαχές;
Στον ύπνο μας φωλιάζει ολονυχτίς
Αλλάζοντας μορφές ο μανδραγόρας,
Κι από τα χέρια φεύγουν της Πανδώρας
Τα στυγερά λεπίδια της οργής.
Στις φλέβες στάχτη, στάχτη στα μαλλιά
Κι η ώρα της απόφασης σιμώνει.
Ερωτηματικό σκληρό μας ζώνει
Που όσο πάει γίνεται θηλιά.
Από τη σειρά «Έξι καημοί»
Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948 – 1960. Το συγκεκριμένο ποίημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Ο αιώνας μας» (τ. 5 Μάης 1949). Και τα έξι ποιήματα της συλλογής παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θανάση Νιάρχου και Αντώνη Φωστιέρη (εκδόσεις Κέδρος).
ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ
Τοπίο παραλογισμού λέξεις που τρίβονται
Σαν κιμωλία αφήνουν εγκαύματα βαθιά
Στα χείλη φεγγάρι μουσκεμένο ραγισμένα
Φώτα ένας έρωτας δράκος αναπαύεται
Στη χλόη λαγοκοιμάται κανένας δεν αποτολμά
Την πρώτη κίνηση όταν σε λίγο θα ξυπνήσει
Θα καταβροχθίσει τις σάρκες μας θα σιγήσει
Τους μνημοπομπούς κι όσο έλεγες πως χρειάζεται
Περίσκεψη και προσοχή τόσο απόμεινες
Τελείως έκθετος στις παρυφές της πόλης.
Από τη συλλογή «Τα πουλιά και η αφύπνιση» 1987
Τα ποιήματα της συλλογής αυτής ανήκουν στη χρονική περίοδο μεταξύ των ετών 1978 και 1986 και τυπώθηκαν σε μορφή βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο Νεφέλη, στην Αθήνα τον Απρίλη του 1987 σε 2.000 αντίτυπα.
ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ
Έρωτας της ενοχής
Ή μήπως
Ενοχή του έρωτα
Όταν κατανικήσεις
Τη δειλία της παραδοχής
Θα λες τα πράγματα
Με τ’ όνομά τους
Θα βρεις τον τρόπο
Να στηρίξεις επιτέλους
Μια δίκαιη θέση
Από τη συλλογή «Πρωθύστερος λόγος» του 1996
Τα ποιήματα της συλλογής αυτής γράφτηκαν στην περίοδο 1992 – 1996 και τυπώθηκαν στην Θεσσαλονίκη σε 1000 αντίτυπα τον Ιανουάριο του 1996 από τις εκδόσεις Αίγειρος. Η προμετωπίδα του εξωφύλλου περιλαμβάνει ένα απόσπασμα από τον «Εκκλησιαστή» και έναν στίχο του ποιητή Άνθιμου Χ. Ανθίμου (με ψευδώνυμο Άνθος Φιλητάς) από το ανέκδοτο ποίημα του «Επαρχιακό νοσοκομείο» που είχε γραφτεί γύρω στο 1942-43.
Το τυπωμένο είναι σε πολυτονικό. Η στίξη όπου ήταν δυνατό έχει κρατηθεί.
Σημείωση: Η επιλογή έγινε από διαφορετικές συγγραφικές φάσεις του ποιητή, ώστε να υπάρχει με όσο το δυνατό μεγαλύτερο δείγμα σε τέσσερα ποιήματα. Αν και στα έμμετρα δεν φαίνεται να είναι τόσο τεχνικός το παρακάτω είναι από τα καλά του. Όσο περνούσαν τα χρόνια η ποίησή του γινόταν πιο εσωστρεφής και πιο αφαιρετική με τον πρωθύστερο λόγο να είναι το αποκορύφωμα.
Σημείωση: Η επιλογή έγινε από διαφορετικές συγγραφικές φάσεις του ποιητή, ώστε να υπάρχει με όσο το δυνατό μεγαλύτερο δείγμα σε τέσσερα ποιήματα. Αν και στα έμμετρα δεν φαίνεται να είναι τόσο τεχνικός το παρακάτω είναι από τα καλά του. Όσο περνούσαν τα χρόνια η ποίησή του γινόταν πιο εσωστρεφής και πιο αφαιρετική με τον πρωθύστερο λόγο να είναι το αποκορύφωμα.
Από το βιβλίο Κλείτος Κύρου «Εν όλω» συγκομιδή 1943-1997
Εκδόσεις Άγρα Δεκέμβριος 2006
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ
Η ώριμη στιγμή του χωρισμού
Μας πρόφτασε βιαστικά
Φορέσαμε κι οι δύο από ένα χαμόγελο
Ελέγχαμε τις χειρονομίες μας
Και ξεφυλλίζαμε
Τις μέρες που θα ’ρθουν
Βέβαια
Ήταν άσχημο να το συλλογιστώ
Πώς τα χέρια μου
Δεν θα τύλιγαν πια
Τις γραμμές του κορμιού της.
Άνοιξε την τσάντα
Και μου επέστρεψε δυο βιβλία
Ένα κίτρινο πουκάμισο
Και μιαν αλυσίδα
- Λοιπόν
Τώρα δεν έχω πια τίποτα δικό σου
Και ‘σύ νομίζω δεν έχεις τίποτα δικό μου
Δεν απάντησα
Μου έσφιξε τα χέρια
Κι απομακρύνθηκε
Δες έχεις πια τίποτε δικό μου
Κι όμως
Τη θύμησή της
Τη δίπλωσα προσεχτικά
Και την κρατώ ακόμα.
Από τη συλλογή «ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ-αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής» 1949
Τα ποιήματα της εν λόγω συλλογής γράφτηκαν στο διάστημα μεταξύ 1942-1946. Το βιβλίο τυπώθηκε στις Σέρρες τον Μάρτη του 1949 (σε 150 αντίτυπα) στο τυπογραφείο του Θανάση Γραικόπουλου και κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Η βινιέτα του εξωφύλλου ανήκει στην χαράκτρια Barbara Hepworth. Η προμετωπίδα του βιβλίου είναι ένα απόσπασμα από το δεύτερο άτιτλο ποίημα του Μανόλλη Αναγνωστάκη που περιλαμβάνεται στη συλλογή του «Εποχές 3».
ΩΡΑ ΒΟΥΒΗ
Στάχτη στα πόδια, στάχτη στα μαλλιά
Και της Ραχήλ αντιλαλούν οι θρήνοι
Μαύρες χλαμύδες φόρεσαν οι κρίνοι
Κι ατέλειωτα ανεβαίνουμε σκαλιά.
Μας δολοφόνησαν τις Εποχές
Και τις κρεμάσαν σ’ ένα κυπαρίσσι.
Τη θλίψη μας ποιος θα την ιστορήσει,
Που να γυρνούν οι πρώτες μας ιαχές;
Στον ύπνο μας φωλιάζει ολονυχτίς
Αλλάζοντας μορφές ο μανδραγόρας,
Κι από τα χέρια φεύγουν της Πανδώρας
Τα στυγερά λεπίδια της οργής.
Στις φλέβες στάχτη, στάχτη στα μαλλιά
Κι η ώρα της απόφασης σιμώνει.
Ερωτηματικό σκληρό μας ζώνει
Που όσο πάει γίνεται θηλιά.
Από τη σειρά «Έξι καημοί»
Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948 – 1960. Το συγκεκριμένο ποίημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Ο αιώνας μας» (τ. 5 Μάης 1949). Και τα έξι ποιήματα της συλλογής παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θανάση Νιάρχου και Αντώνη Φωστιέρη (εκδόσεις Κέδρος).
ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ
Τοπίο παραλογισμού λέξεις που τρίβονται
Σαν κιμωλία αφήνουν εγκαύματα βαθιά
Στα χείλη φεγγάρι μουσκεμένο ραγισμένα
Φώτα ένας έρωτας δράκος αναπαύεται
Στη χλόη λαγοκοιμάται κανένας δεν αποτολμά
Την πρώτη κίνηση όταν σε λίγο θα ξυπνήσει
Θα καταβροχθίσει τις σάρκες μας θα σιγήσει
Τους μνημοπομπούς κι όσο έλεγες πως χρειάζεται
Περίσκεψη και προσοχή τόσο απόμεινες
Τελείως έκθετος στις παρυφές της πόλης.
Από τη συλλογή «Τα πουλιά και η αφύπνιση» 1987
Τα ποιήματα της συλλογής αυτής ανήκουν στη χρονική περίοδο μεταξύ των ετών 1978 και 1986 και τυπώθηκαν σε μορφή βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο Νεφέλη, στην Αθήνα τον Απρίλη του 1987 σε 2.000 αντίτυπα.
ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ
Έρωτας της ενοχής
Ή μήπως
Ενοχή του έρωτα
Όταν κατανικήσεις
Τη δειλία της παραδοχής
Θα λες τα πράγματα
Με τ’ όνομά τους
Θα βρεις τον τρόπο
Να στηρίξεις επιτέλους
Μια δίκαιη θέση
Από τη συλλογή «Πρωθύστερος λόγος» του 1996
Τα ποιήματα της συλλογής αυτής γράφτηκαν στην περίοδο 1992 – 1996 και τυπώθηκαν στην Θεσσαλονίκη σε 1000 αντίτυπα τον Ιανουάριο του 1996 από τις εκδόσεις Αίγειρος. Η προμετωπίδα του εξωφύλλου περιλαμβάνει ένα απόσπασμα από τον «Εκκλησιαστή» και έναν στίχο του ποιητή Άνθιμου Χ. Ανθίμου (με ψευδώνυμο Άνθος Φιλητάς) από το ανέκδοτο ποίημα του «Επαρχιακό νοσοκομείο» που είχε γραφτεί γύρω στο 1942-43.
Το τυπωμένο είναι σε πολυτονικό. Η στίξη όπου ήταν δυνατό έχει κρατηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου